...którzy mają dość tego komercyjnego "prawdziwego" forum.

Peggy Brown

jakoś tak ostatnio pod wpływem muzyki naszła mnie wena i napisałam wiersz:D napiszcie co o nim sądzicie Wink

Był raz grajek co żył samotnie
Wiatr go po świecie gnał
Jego majątkiem gitara była
I stare buty miał

Za dnia wędrował przed siebie wciąż
Nocą pod gołym niebem szedł spać
Granat nieba okrywał go
Blask księżyca nie pozwalał się bać

Rankiem gdy promyki pierwsze
Całowały go w jego nos
Zakładał buty i brał znów gitarę
Nie martwił go jego los

Siadał w miasteczkach na ludnych ulicach
I słuchał jego pieśni każdy
Piękne zaś były niespotykanie
Nocą mu szeptały je gwiazdy

Sunął palcami zręcznie po strunach
śpiewając w melodii rytm
Mieszkańcy słuchali go urzeczeni
Lecz nikt nie pojął jego gry

A śpiewał o miejscach zaczarowanych
O bardach, elfach, zamkach, lasach
Sam ten świat dobrze znał
Zaś prosty człowiek zajęty pracą, świat magii się bał

Potem rozszedł się każdy w swą stronę
Zapominając o usłyszanych balladach
Grosze wrzucali do kapelusza, by spełnić dobrego słuchacza rolę

Starczyło by przeżyć kolejny dzień
By nie zamienić się wkrótce
W człowieka jedynie cień

Zmierzchało powoli, a złote słońce
żegnało się przed odejściem
Rzucając na struny promyki rażące

Grajek przemierzał pola, lasy, góry
Nie szukał niczego, lubił wędrować
Pokonał nawet najwyższe mury
Nic mu nie stało na drodze

Na szlaku odwiedzał przyjaciół swych
I w murach zamków pod osłoną nocy
Darował swą muzyką ich

Rozpalali ognisko a płomyk ogniska
Wtórował piosence
Niekończącej się opowieści o ludzkiej tułaczki udręce

Zaczarowane blaskiem ognia
Słuchały tej baśni
Dzieci nocy, wolności, muzyki i wyobraźni

A grajek nucił i nucił sennie
Tak nucąc nocą
Szczęśliwy niezmiernie

Wolny od majątku, pracy, dnia szarości
Można mu było tylko pozazdrościć

Nie posiadał niczego
Prócz swej muzyki
A także pieśni pełnej liryki

Był tak biedny, lecz tak bogaty
Bo jego były wszystkie światy

świat zmierzchu, lasu, świtu i dnia
Czyż nie miał wszystkiego co chciał?