 Wysłany: Czw 19:02, 30 Lis 2006 Temat postu: ballada o grajku |
|
jakoś tak ostatnio pod wpływem muzyki naszła mnie wena i napisałam wiersz:D napiszcie co o nim sądzicie 
Był raz grajek co żył samotnie Wiatr go po świecie gnał Jego majątkiem gitara była I stare buty miał Za dnia wędrował przed siebie wciąż Nocą pod gołym niebem szedł spać Granat nieba okrywał go Blask księżyca nie pozwalał się bać Rankiem gdy promyki pierwsze Całowały go w jego nos Zakładał buty i brał znów gitarę Nie martwił go jego los Siadał w miasteczkach na ludnych ulicach I słuchał jego pieśni każdy Piękne zaś były niespotykanie Nocą mu szeptały je gwiazdy Sunął palcami zręcznie po strunach śpiewając w melodii rytm Mieszkańcy słuchali go urzeczeni Lecz nikt nie pojął jego gry A śpiewał o miejscach zaczarowanych O bardach, elfach, zamkach, lasach Sam ten świat dobrze znał Zaś prosty człowiek zajęty pracą, świat magii się bał Potem rozszedł się każdy w swą stronę Zapominając o usłyszanych balladach Grosze wrzucali do kapelusza, by spełnić dobrego słuchacza rolę Starczyło by przeżyć kolejny dzień By nie zamienić się wkrótce W człowieka jedynie cień Zmierzchało powoli, a złote słońce żegnało się przed odejściem Rzucając na struny promyki rażące Grajek przemierzał pola, lasy, góry Nie szukał niczego, lubił wędrować Pokonał nawet najwyższe mury Nic mu nie stało na drodze Na szlaku odwiedzał przyjaciół swych I w murach zamków pod osłoną nocy Darował swą muzyką ich Rozpalali ognisko a płomyk ogniska Wtórował piosence Niekończącej się opowieści o ludzkiej tułaczki udręce Zaczarowane blaskiem ognia Słuchały tej baśni Dzieci nocy, wolności, muzyki i wyobraźni A grajek nucił i nucił sennie Tak nucąc nocą Szczęśliwy niezmiernie Wolny od majątku, pracy, dnia szarości Można mu było tylko pozazdrościć Nie posiadał niczego Prócz swej muzyki A także pieśni pełnej liryki Był tak biedny, lecz tak bogaty Bo jego były wszystkie światy świat zmierzchu, lasu, świtu i dnia Czyż nie miał wszystkiego co chciał? |
|
